jakieś trzy latat temu postanowiłem być poetą. ale nie takim, który chodzi w czarnym, długim płaszczu, który wzdycha na widok pasących się sarenek na leśnej polanie, którego cienka i wrażliwa skóra empatycznie odczuwa potrzeby i bolączki uniwersum. ta decyzja pośrednio stała się przyczyną „historii moich niedoli” – o czym kiedyś na pewno napiszę.
tym razem jednak rzecz będzie o pewnym wierszu, który znalazłem na jednym z najbardziej opiniotwórczych ale i jednocześnie najbardziej liberalnym z portali poetyckich w polskim internecie. mowa o www.rynsztok.pl. na nim to, kilkanaście dni temu Przemek Łośko opublikował swój tekst Dakar, Dakar. Dlaczego o nim chcę napisać? Bo to wiersz z gatunku watowskich, bogaty w refleksję niezwykłą. Ale o tym sami sie przekonacie. Miłej lektury.
dakar-dakar.pdf

na poczatek coś z innej beczki. zamiast „cześć”, zamiast pitolenia o sobie (co nie znaczy, że o sobie nie popitolę), fragment mojej książki Platon jako Fuehrer.
Praca nad książką trwała jakies dwa lata. Biblioteki niemieckie, archiwa, cała przeprawa przez recepcję Platona w Marburgu – przeboje z Cohenem, Natorpem na końcu zaś z Lembeckiem. Następnie przygoda z lekturą Platona w remach Republiki Weimarskiej – ale przed tym erotyczny poznawczo trójkąt: „Platon-Nietzsche-Wilamowitz”, to była frajda. Później Platon w końcu lat dwudziestych minionego stulecia i Werner Jaeger (kiedyś myslałem – bo tak mi wciskano na zajeciach z historii filozofii – że Jaeger był świetnym badaczem, ale dziś mam własną opinię na jego temat). Następnie „Platon nazistowski” i Hans-Georg Gadamer, Heidegger i cała hermeneutyka Listu VII, Państwa. Życzę przyjemnej lektury.

platon-jako-fuehrer-platon-gadamer-jaeger-antyk-nazizm-trzecia-rzesza.pdf