.

Krystyna Miłobędzka czterdzieści lat temu – czyli będąc jeszcze Krysią – postanowiła sobie, że pofilozofuje. Że zada najpierw sobie samej, później rodzinie i znajomym a na końcu całemu światu kilka pytań. Jakich? Krysia postanowiła że: Pytania, na które sobie odpowiadałam, są pytaniami o początek: początek myślenia, początek języka, początek wyrażania siebie przez każde z nas

Kiedy minęła zaplanowana czterdziestka, a było to w roku 2007, Krysia wysłała arkusz ze wszystkimi możliwymi odpowiedziami na adres wrocławskiego Biura Literackiego. No i stało się! Krysia Filozofka Miłobędzka podbiła serca rzesz czytelników głębią swoich przemyśleń.

Oto niektóre produkty filozoficznej refleksji filozofa z waginą – poetki, Krystyny ogólnie: Pani Miłobędzkiej.

Założenia metodologiczne:

Gdyby w ankietach, na które przy każdej okazji odpowiadają dorośli, wśród pytań o zainteresowania i pracę, zamiast zdawkowego, zadawanego zwykle na końcu pytania: jakie jest twoje hobby?”, znalazło się inne: jaka była twoja ulubiona zabawa w dzieciństwie?” – i gdyby zapytywani odpowiedź na to pytanie potraktowali poważnie, chcieli i umieli na nie odpowiedzieć – to sądzę, że dowiedzieliby się o sobie samych rzeczy niezwykłych.

Początki sceptycyzmu:

Dowiedzieliby się mianowicie ze zdumieniem…

Pierwszy paradoks tzw. paradoks policjanta:

… że o swoich dorosłych zainteresowaniach, wyborze zawodu, poszukiwaniach artystycznych czy naukowych, słowem – o powołaniu całego życia, zadecydowali, mając parę lat

Wyjaśnienie:

Filozofka z Biura Literackiego nie potrafi wyjaśnić: dlaczego wszyscy chłopcy w dzieciństwie chcą być policjantami a kiedy dorosną to piszą na ścianach HWDP?

Pierwsze ukąszenie Hegla.

Krysia zdradza się jako marksistka. Proces wychowania ta oryginalna filozofka polska przedstawia w kategoriach pracy:

Nie mając pojęcia, że myślimy, wykonywaliśmy wówczas samodzielnie tę pierwszą, ogromną i skomplikowaną pracę poznawania nieznanego świata, w którym nagle znaleźliśmy się po urodzeniu

Cytując klasyka: trudna to praca nad miechem się prażyć, słuchać żelastw hartowania syku!

Nauka Logiki:

Marksistka Miłobędzka postanowiła potrenować umiejętności logiczne. Pierwsza pod nóż poszła alternatywa:

Ulubionym zajęciem dwuletniego chłopca było wyciąganie nitek z materiału

Albo:

ulubionym zajęciem chłopca było przebywanie w ogrodzie i odwracanie głów słoneczników ku słońcu

Pierwsza aporia:

Jakie jest zatem ulubione zajęcie chłopca?

Krótka lekcja z historia nauki.

Krystyna filozofka po mentalnej rozgrzewce przechodzi do intelektualnego natarcia. Bierze się za fakty z historii nauki. Powątpiewa. Zmienia się w sceptyczkę:

A co z jabłkiem Newtona? Zastanawiam się, kiedy naprawdę spadło. Czy spadło już w dzieciństwie Izaaka i wróciło nagle we wspomnieniu tamtym pełnym znaczenia obrazem, w którym coś sprawia (co?), że jabłko spada, a księżyc wisi?

Filozofia języka – Pierwsze Odkrycie Krystyny.

Krystyna jako filozofka, która pozazdrościła Newtonowi jego odkryć, sama postanowiła pobyć Kolumbem, odkrywającym nowe Ameryki. Jedno z jej odkryć brzmi:

Mówimy. Język słów jest dla nas czymś oczywistym, czym posługujemy się lepiej lub gorzej, czego nieustannie używamy.

Psychologia rozwojowa – Drugie Odkrycie Krystyny:

Z innych, ważkich Krysinych odkryć na uwagę zasługują:

Dla dorosłych świat jest zrozumiały.

Dorośli to ci, którzy świat rozumieją

oraz:

Dla dzieci świat jest niezrozumiały.

Dzieci to ci, którzy świata nie rozumieją

odkrywczym wydaje się także twierdzenie o tym, że dzieci: Muszą poznawać świat.

Filozofująca Krystyna pozostawia czytelnika z pytaniem o możliwość oraz skutki istnienia niemowlaka-solipsysty. Czy taki byt jest w ogóle możliwy? Co dałoby takie poznanie ludzkości? Kto pierwszy ośmieliłby się przeprowadzić taki eksperyment poznawczy?

Podsumowując:

Nie ma nic nagannego w tym, że Krystyna Miłobędzka przed 40. laty postanowiła, że większą część swojego życia spędzi na rozmyślaniach. Zastrzeżenia budzi jeednak produkt owej tytanicznej pracy uzwojeń mózgowych Filozofki-Poetki Krystyny Miłobędzkiej. Odkrycie że: dzieci dorastają w pewnych kręgach badawczych porównywalne jest ze stwierdzeniem: koło jest okrągłe.