jakieś trzy latat temu postanowiłem być poetą. ale nie takim, który chodzi w czarnym, długim płaszczu, który wzdycha na widok pasących się sarenek na leśnej polanie, którego cienka i wrażliwa skóra empatycznie odczuwa potrzeby i bolączki uniwersum. ta decyzja pośrednio stała się przyczyną „historii moich niedoli” – o czym kiedyś na pewno napiszę.
tym razem jednak rzecz będzie o pewnym wierszu, który znalazłem na jednym z najbardziej opiniotwórczych ale i jednocześnie najbardziej liberalnym z portali poetyckich w polskim internecie. mowa o www.rynsztok.pl. na nim to, kilkanaście dni temu Przemek Łośko opublikował swój tekst Dakar, Dakar. Dlaczego o nim chcę napisać? Bo to wiersz z gatunku watowskich, bogaty w refleksję niezwykłą. Ale o tym sami sie przekonacie. Miłej lektury.
dakar-dakar.pdf